راهبرد ملی
منتخب نوشته های استراتـژی ملی انوش راوید از تارنمای ارگ ایران arq.ir
راهبرد ملی
منتخب نوشته های استراتـژی ملی انوش راوید از تارنمای ارگ ایران arq.irتاریخ اجتماعی ایران و جهان
تاریخ اجتماعی ایران و جهان را بمنظور تاریخ نویسی و کرونولوژی تاریخی مهمترین موضوعات دانستن تاریخ اجتماعی است، بدون درک و دانش این علم، هرگز نمی توان بدرستی تاریخ نویسی کرد، و یا حتا تاریخ خواند.
تاریخ اجتماعی ایران و جهان
تاریخ اجتماعی، علوم اجتماعی در طول تاریخ است، که تاریخ وقایع مهم اجتماعی را برحسب زمان و محل وقوع مورد مطالعه قرار می‌دهد، و به موضوعات: دینی، ادبی، هنری، فلسفه، فرهنگ، سیاسی قابل تقسیم است.
مهم: بدون درست دانستن از تاریخ اجتماعی، براحتی در دام دروغهای تاریخ گرفتار می شویم.
تصویر از یک سنگ نگاره تخت جمشید، عکس شماره 3380.
تصویر لوگوی در دانش و بینش انقلابی باشید، عکس شماره 1610.
تاریخ اجتماعی ایران و جهان
فهرست تاریخ اجتماعی ایران و جهان
نوشته های بیشتر تاریخ اجتماعی ایران و جهان را در جستجوی ارگ ایران بیابید، ممکن است مطلب مورد نظر شما در برگه های دیگر باشد، و یا در این فهرست بروز نشده باشد.
|
ردیف
|
موضوع
|
تعداد پست
|
|
1
|
|
|
|
2
|
|
|
|
3
|
2 پست
|
|
|
4
|
|
|
|
5
|
|
|
|
6
|
|
|
|
7
|
|
|
|
8
|
|
|
|
9
|
|
|
|
10
|
|
|
|
11
|
|
|
|
12
|
|
|
|
13
|
|
|
|
14
|
|
|
|
15
|
|
|
|
16
|
|
|
|
17
|
|
|
|
18
|
|
|
|
19
|
|
|
|
20
|
|
|
|
21
|
|
|
|
22
|
|
|
|
23
|
|
|
|
24
|
|
|
|
25
|
|
|
|
26
|
|
|
|
|
|
|
توجه: زمانیکه شما این فهرست را می بینید، به احتمال زیاد مطالب و صفحات بیشتری در وبسایت ارگ ایران پست شده است، جهت اطلاع از موضوعی که می خواهید، در جستجوهای وبسایت ارگ ایران آنرا بنویسید، و مطالب مورد نظر را بیابید.
تاریخ اجتماعی ایران و جهان
استخوان لای زخم
در گذشته ها، قصابی هنگام کار با ساتور دستش را برید، و خون زیادی از زخمش می چکید. همسایه ها جمع شدند، و او را نزد حکیم باشی بردند. حکیم بعد از ضد عفونی زخم، میخواست آن را ببندد، که متوجه شد، لای زخم قصاب استخوان کوچکی مانده است. می خواست آن را بیرون بکشد اما پشیمان شد، و با همان حالت زخم دست قصاب را بست و به او گفت: زخمت خیلی عمیق است، و باید یک روز در میان نزد من بیایی تا زخمت را پانسمان کنم.
از آن روز به بعد کار قصاب درآمد، هر روز مقداری گوشت با خود میبرد، و با مبلغی به حکیم باشی میداد، و حکیم هم همان کار همیشگی را می کرد، اما زخم قصاب خوب نشد که نشد. مدتی به همین منوال گذشت، تا اینکه روزی حکیم برای مداوای بیماری از شهر خارج شد، و چند روزی به سفر رفت، و از آنجایی که پسرش طبابت را از او یاد گرفته بود، به جای او بیماران را مداوا می کرد. آن روز هم طبق معمول همیشه قصاب نزد حکیم رفت، و حکیم باشی دست او را مداوا کرد، و پس از ضد عفونی می خواست پانسمان کند، که متوجه استخوان لای زخم شد، و آن را بیرون کشید و زخم را بست، و به قصاب گفت: به زودی زخمت بهبود پیدا میکند.
دو روز بعد قصاب خوشحال نزد پسر حکیم آمد، و به او گفت: تو بهتر از پدرت مداوا می کنی، زخم من امروز خیلی بهتر است. پسر حکیم هم بار دیگر زخم را ضدعفونی کرد، و بست و به قصاب گفت: از فردا نیازی نیست که نزد من بیایی. چند روزی گذشت و حکیم از سفر برگشت، وقتی همسرش سفره را پهن کرد متوجه شد، که غذایش گوشت ندارد، و فقط بادمجان و کدو در آن است. با تعجب گفت: این غذا چرا گوشت ندارد؟ همسرش گفت تو که رفتی پسرمان هم گوشتی نخریده. حکیم با تعجب از پسر سوال کرد: مگر قصاب نزد تو نیامد؟ پسر حکیم با خوشحالی گفت: چرا پدر آمد، و من زخمش را بستم و استخوانی که لای آن مانده بود را بیرون کشیدم. مطمئن باشید کارم را خوب انجام داده‌ام .
حکیم آهی کشید، و روی دستش زد و گفت: از قدیم گفته بودند: نکرده کار، نبر به کار. پس بگو از امشب غذای ما گوشت ندارد. من خودم استخوان را لای زخم گذاشته بودم، تا قصاب هر روز نزد من آمده و مقداری گوشت برایمان بیاورد. از آن روز به بعد درباره کسی که جلوی پیشرفت کارها را بگیرد، یا دائم اشکال تراشی کند، می گویند: استخوان لای زخم می گذارد. از اینجا.
تاریخ اجتماعی ایران و جهان
سه اصل مهم
سه اصل و موضوع مهم برای ادامه حیات یک ملت و کشور در قرن 21 را در زیر می نویسم:
اول: درک و پیگیری آزدی و آزادی اندیشه و قلم.
دوم: درک و پیگیری تخصص و تخصصی تر بودن.
سوم: ادب و نزاکت و احترام کامل به انسان و طبیعت.
بنظر من اشخاص باهوش، بویژه جوانان فرهیخته، باید همیشه در مورد این سه اصل مهم گوشزد کنند.
...............
برچسبها: تاریخ اجتماعی, اجتماعی ایران, اجتماعی جهان, سه اصل, اصل مهم, استخوان لای زخم, فهرست اجتماعی.
.............
تاریخ اجتماعی ایران و جهان
مستندهای مربوط
مستندهای بیشتر را در آپارات و نماشا لینک آن در ستون کناری ارگ ایران
* * * * * * * * * *