تاریخ های مهم و سرنوشت ساز

   تاریخ تقسیمات کشوری ایران

   پیش گفتار

      در دروغ نامه های تاریخی نوشته شده است،  که بعد از شاهنشاهی ساسانیان ایرانیان به یکباره مسلمان شدند،  این مطلب از نظر یک تاریخ دان واقعی غیر قابل باور است،  چون با هیچ کدام از قوانین و فرمول ها و فاکتورها و کلاً با سواد تاریخ اجتماعی هم خوانی ندارد.  دین در ایران مانند همه جهان توانایی بالایی داشت،  و به این سادگی ها نبود که سریع در مدت یک یا چند سال تغییر دهند،  آمادگی مردم ایران برای مسلمان شدن ریشه در مانویت داشت.  که آن دین با تغییرات اندکی انشعابی از مغتسله (یا مغ جداشده) بود،  مغتسله نیز اعتقاداتی داشتند که ریشه از معبد ایشتار داشت.  ایشتار و مغتسله و صابرین را در جای خودش تحت عنوان تاریخ نفوذ ادیان در ایران نوشته ام.   غیر از اینها دین های ابراهیمی اولیه که درست آن دین های بابلی است،  و نفوذ آنها در ایران باعث شده بود،  مردم آمادگی ذهنی داشته باشند،  که تا قرن 10 م،  تمام ایران بزرگ مسلمان شوند.  بخشی از آنرا هم در تاریخ ورود نام های عربی به ایران نوشته ام.  یک نمونه امروزی بگویم،  دروغ های تاریخی برای عده ای که جا مانده ذهنی در قرن های گذشته هستند،  به صورت عقیده در آمده است،  و نمی توانند آنرا با این همه بررسی و تعلیل وبلاگ جنبش برداشت دروغها از تاریخ ایران بپذیرند،  و علمی با تاریخ برخورد کنند.  با این نمونه امروزی چه رسد به عقاید دینی که در گذشته های دور بدون امکان تحلیل و تحقیق بودند،  و دین و عقیده از بدو تولد توسط خانواده و جامعه به شخص تلقین می شد.

      از اواخر شاهنشاهی ساسانیان و بعد از انقلاب انسانی ایرانی و در دوره اول اسلامی یعنی به مدت دو قرن سرزمین ایران تقسیمات جدیدی یافت،  که علت اصلی آن در آزاد شدن دوباره مردم از طبقات اجتماعی و رفتن مردم به شهرها و روستاها،  بزرگتر و پیدا شدن شهر های بیشتر بود.  متعاقب آن با توانایی تولید و انتشار کاغذ و همچنین نویسایی متفاوت که در تاریخ زبان و خط نوشته ام،  و نیز رها شدن مردم اسیر در افکار طبقاتی روستایی و رفتن آنها به شهرها،  نیاز به کشاورز برای تأمین غذا شهر های بزرگتر پیدا شد.  با آزاد سازی مرزها بعد از این تحولات،  قبایل و اقوام گوناگون از هر طرف به ایران دعوت شدند،  یا خود آمدند.  هر کدام از موارد فوق را جداگانه بررسی می کنم و لینک آنها را در صفحه اول وبلاگ قرار می دهم.  اما آنچه که در اینجا می نویسم،  ترتیب جدیدی در جغرافیای ایران بنا به شرح بالا می باشد،  که تا دوره صفویه و ورود استعمار و نو فئودالیسم،  کم و بیش به همین صورت بوده.

      در دروغ های تاریخی نوشته اند،  حمله اعراب به ایران،  در صورتیکه اعراب جنوب عراق کنونی در دوره اول اسلامی خود را کاملاً ایرانی می دانستند،  و آنها قبایل پراکنده ای بودند،  که توانایی اتحاد و جنگ با دولت مرکزی را نداشتند.  شبه جزیره عربستان هم آنقدر کم جمعیت بود،  که در قرن نوزده با یمن بنا به تخمین دست بالا حدود دو میلیون نفر بودند.  این دروغ حمله عرب به ایران،  مانند حمله افغانها در زمان حکومت صفویه می باشد، در صورتیکه افغانها خود را کاملاً ایرانی می دانستند نه خارجی.  سازمان قبیله ای ایران که بخشی از قبایل افغانستان را هم شامل می شد،  به جنگ نو فئودالی صفویه رفتند،  هر بخش را در لینک های خودشان توضیح داده ام.  عزیزان این قدر ساده نباشید گول دروغ گوها را نخورید،  جوانان هوشیار ایرانی که در گرایشات علم جغرافی ـ تاریخ هستید، خود تحقیقات مستقل ملی داشته باشید،  و اهمیتی به پرت و پلا های آن اندک با IQ ضعیف بی ایمان به تاریخ پدافند ملی ایران ندهید.

  استان های ایران در دوره اول اسلامی

      تقسیمات و نام های جغرافیای ایران بزرگ از قرن 6 تا 16 میلادی،  در صورت تقاضا و یا بنا به موضوعات وبلاگ هر بخشی را که لازم باشد مشروح می نویسم،  البته در هر صورت باز نویسی می شود،  یاد آوری نمایم، این تقسیمات در واقع ادامه کشور داری سلسله هخامنشیان بوده است.

   استان یا ایالت عراق ــ  شامل دو ولایت بین النهرین شمالی و جنوبی بود،  بابل قدیم،  بغداد و مدائن،  شهر های سال دجله تا فم الصلح، واسط، بطائح، مذار و قرنه، دجله کور، بصره و نهر های آن، ابله و آبادان، دجله بالای بغداد، بردان، طسوج دجیل، عکبرا، قادسیه، سامرا، تکریت، نهروان، بعقوبه، جلولاء و خانقین، بند نیجین و بیات، شهر های فرات از حدیثه تا انبار، نهر عیسی، محول، صرصر، نهر ملک، نهر کوثی، شهر کوفه، نجف و کربلا،

   استان یا ایالت جزیره ــ  سه دیار، دیار ربیعه، موصل و نینوا، نصبین و رأس العین، ماردین و دنیسر، هرماس و خابور، عربان و ثرثار، سنجار و حضر، بلد و اذرمه، دیار مضر، رقه و رافقه، ادسا و حصن مسلمه، قرقیسیا، رصافه شام، عانه، بالس و سمیساط، دیاربکر، آمد و حانی، میفارقین و ارزن، حصن کیفا و تل فافان، ساعرت،

 استان یا ایالت فرات علیا ــ  فرات شرقی یا ارسناس، ملاسگرد و موش، شمشاط و حصن زیاد یا خربوط، فرات غربی، ارزن الروم یا قالیقلا، ارزنجان و کمخ، قلعه ابریق یا تفریک، ملطیه و طرنده، زبطره و حدث، حصن منصور و بهنسا و پل سنجه،

   استان یا ایالت روم ــ  امیر نشین ده گانه ترکمنان، قیساریه و سیواس، قونیه، امیر تکه، علایا، انطاکیه، اگریدور، امیر جرمیان و کوتاهیه، سوری حصار، امیر منتشا و میلاس، افسوس و ازمیر، صارو خان و مغنیسیه، امیر قراصی و پرغامس، ولایت عثمان و بروصه، صنوب یا سینوب، طرابوزان، طرطوس، ملیطه،

    استان یا ایالت آذربایجان ــ  تبریز، مراغه، پسوا و اشنه، ارمیه، سلماس، خوی، مرند، نخجوان، اردبیل، اهر، میانچ، خلخال، فیروز اباد، منطقه شاهرود،

   استان یا ایالت گیلان و شمال باختری ــ نواحی دیلم و طالش، بروان و دولاب و خشم، لاهیجان و رشت، ولایت موغان، بجروان و برزند، محمود آباد، ورثان، ایالت اران، برذعه، بیلقان، گنجه و شمکور، ایالت شیروان، شماخی، بادکوبه، و باب الابواب، ایالت گرجستان یا جرجیا، تفلیس و قارص، ایالت ارمنستان، دبیل یا دوین، اخلاط و ارجیش، وان و بتلیس،

   استان یا ایالت جبال،  یا عراق عجم ــ  دارای چهار ناحیه بود،  قرمیسین یا کرمانشاه، بیستون، کنگوار، دینور، شهر زور، حلوان، کرند، بهار، جمجمال، آلانی و الشتر، همدان و نواحی، درگزین، خرقانین و آوه شمالی، نهاوند، کرج و کرج ابودلف، فراهان، لر کوچک، بروجرد، خرم آباد، شاپور خواست، سیروان و صیمره، شهر و ولایت اصفهان، فیروزان، اردستان، کاشان، قم و گلپایگان، رود قم، آوا و ساوه، ری و تهران، ورامین، قزوین، زنجان، سلطانیه، شیز یا ستوریق، خونج، طالقان و طارم، قلعه شمیران،

   استان یا ایالت خوزستان ــ  اهواز، تستر یا شوشتر، جندی شاپور، شوش، بصنا و متوث، قرقوب و دورالرسبی، حویزه، ولایت سرق و دورق، حصن مهدی، رامهرمز، ولایت زط، سرزمین لر بزرگ، ایذج یا مال امیر، سوسن، لردگان،

   استان یا ایالت فارس ــ  پنج کوره یا ولایت است،  ولایت اردشیر خوره، شیراز، رودسکان، جویم، کوار، دشت ارژن، خبر و سمکان، ولایت قباد خره و کارزین، جهرم، جویم ابواحمد، ماندستان، ایراهستان، جور یا فیروز آباد، ولایات ساحلی، جزیره قیس، سیراف، نجیرم، توج، غندیجان، خارک، جزایر دریای پارس، کوره شاپور خوره، و شهر شاپور، نوبنجان، قلعه سفید و بوان، جره و پل سبوک، کوره ارجان و شهر ارجان، بهبهان، گنبد ملقان، مهروبان، سینیز و جنابه، شاذکان، ولایت استخر و شهر استخر، مرودشت، بیضاء و مایین، کوشک زرد، سرمق و یزدخواست، ابرقو، ولایت یزد و شهر یزد، ولایت روذان و شهرها، شهر بابک و هرات فارس،  کوره دارابگرد یا ولایت شبانکاره و شهر دارابجرد، درکان وایگ، نیریز و اصطهبانات، فسا و رونیز و خسو، لار و فرگ، طارم، سورو،

   استان یا ایالت کرمان ــ  پنج ولایت بود، ولایت سیرجان و شهر سیرجان، ولایت بردسیر و شهر کنونی کرمان، ماهان، زرند، ولایت بم و نرماشیر، ریگان، جیرفت، قمادین یا کمادی، دلفرید، راذکان و منوجان، هرمز کهنه و گمبرون،

  استان یا ایالت مکران ــ  فنزبور، بندر تیز، سند و هند، بندر دبیل، منصوره و ملتان، ولایت توران و قصدار، ولایت بدهه و قندابیل،

   واحه های کویر لوت ــ  سه واحه جرمق، نابند، سنیج،

   استان یا ایالت سیستان یا نیمروز یا زابلستان ــ  زرنج کرسی سیستان، پایتخت قدیم سیستان رام شهرستان، نه و فره، نیشک و قرنین، رودبار و بست، زمین داور، رخج و بالیس یا والشتان، قندهار، غزنه و کابل، معدن نقره،

   استان یا ایالت قهستان ــ  قاین و تون، ولایت پشت و ترشیز، زردشت، زاوه، ولایت بوزجان و زم، ولایت باخزر و مالن، خواف و زیر کوه، دشت بیاض، گناباد و بجستان، طبس خرما، خوست یا خوسف، بیرجند و مومن آباد، طبس مسینان، و دره،

   استان یا ایالت خراسان ــ شامل چها ربع بود، ربع نیشابور،  کوره و شهر نیشابور و شادیاخ، طوس و مشهد، بیهق و سبزوار، جوین و جاجرم، اسفراین، استوا و کوچان، رادکان و نسا و ابیورد، کلات، خابران و سرخس، ربع مرو، مرو بزرگ و حومه، مرغاب، آمل و زم، مرو کوچک و قصر احنف، ربع هرات و شهر هرات، مالن و شهر های ساحل علیای هریرود، بوشنج، ولایت اسفزا، ولایت بادغیس و شهر های آن، کنج رستاق، ولایت غرجستان و غور، بامیان، ربع بلخ، شهر بلخ و نوبهار، ولایت جوزجان، طالقان و جرزئان، میمه یا یهودیه، فاریاب و شبرقان و انبار و اندخود، ولایت طخارستان، خلم و سمنگان و اندرابه، وروالیز و طایقان،

   استان یا ایالت ماوراء النهر ــ  رودهای جیحون و سیحون، بدخشان و وخان، ختل و وخش، قبادیان و چغانیان و شهرهای آنها، پل سنگس، ترمد، دربند آهنین، کالف و اخسیسک و فربر، دریاچه خوارزم،

   استان یا ایالت خوارزم ــ دو کرسی بنام کاث و جرجانیه بود، ارگنج کهنه و نو، خیوه و هزار اسب، شهرهای ساحل راست و چپ جیحون تا دریای خزر،

   استان یا ایالت سغد ــ  بیکند، سمرقند، کرمینیه، دبوسیه و ربنجن، کش و نخشب و شهرها،

   استان یا ایالت اشروسنه ــ  بونجکث، زامین و شهرهای دیگر،

   استان یا ایالت فرغانه ــ  جکسارتس یا سیحون، اخسیکث و اندیجان (اندیگان)، اوش و اوزکن و شهرهای دیگر،

   ولایات وابسته به استانهای اشروسنه و فرغانه ــ ولایت چاچ یا بنکث یا بناکث یا شاهرخیه و شهر های دیگر،  ولایت ایلاق و شهر تونکث و معادن نقره، ولایت اسبیجاب یا سیرام، چمکند، فاراب یا اترار، یسی و صبران، جند و ینغیکنت، طراز و میرکی، و شهرهای دیگر،

   . . . . ادامه دارد و در اینجا باز نویسی می شود،

   کلیک کنید:  تاریخ پدافند ملی ایران

   کلیک کنید:  داستان های تاریخی ایران

   کلیک کنید:  ماجرا های خواندنی و پند آموز

   تاریخ جاده و راه سازی ایران

      تاریخ یک علم است مانند همه علوم،  قوانین و فرمول های دقیق دارد،  عدم توجه به آنها نوشته های تاریخ، داستان های دروغی می شوند،  و نباید آنها را به عنوان منابع استفاده نمود، برای دانستن بیشتر به جغرافی ـ تاریخ بروید.

      مقالات تاریخی نوشته شده انوش راوید،  از مشاهدات عینی و  واقعی تاریخ اجتماعی و علم جغرافی ـ تاریخ می باشد که با دانایی قرن 21 و تکنولوژی جدید ارایه می گردد،  با سازمان آینده بینی گسترش می یابد و کم وبیش باز نویسی می شوند.  از دروغ نامه هایی به نام کتاب تاریخ و کتب دینی به هیچ عنوان استفاده نشده،  البته از کتاب های تاریخی که مطالب و نوشته های آنها بر خلاف قوانین علوم طبیعی و اجتماعی نباشند بهره گرفته شده است.  خواندن آنها به عزیزان علاقه مند به تاریخ و تاریخ اجتماعی که زیر مجموعه های علم جغرافی ـ تاریخ هستند پیشنهاد می گردد،  و از عزیزان خواهش  دارم با دید قرن سنت گریزی مطالعه نمایند.   باید مردم و حکومت های تاریخی سراسر جهان را مطابق اندیشه و کردار و گفتار در زمان خودشان بررسی کرد که در ساختار های تاریخی اجتماع نوشته ام، و نیز هر بخش تاریخ را با فکر و خواسته مردم آنزمان تحلیل نمود،  این مسئله مهم را هم در نظر داشت که اکثر دانش  تاریخ ما از دوره استعمار و امپریالیست است.  توجه کنید تاریخ را درست در تاریخ بنگرید،  نه آنچه هالیود و یا دشمنان می خواهند،  توضیح بیشتر  را در میان مطالب وبلاگ جنبش برداشت دروغها از تاریخ ایران بخوانید در کارگاه فکر سازی کار کنید تا در انتها سرگذشت و آینده ای نوین ایجاد گردد.   دشمنانی که برای ایران تاریخ نوشته اند هیچ شناختی از جغرافیای طبیعی و اقتصادی و زندگی و مدنیت ایرانی نداشتند و  کتاب های خود را چون داستان تفسیر نموده اند که براحتی قابل رد کردن است.  وظیفه همه ایرانی های عزیز می باشد که با این تاریخ های نوشته شده دروغی برخورد کنند و آنها را مجازی به محاکمه بکشانند.   برای اینکه این مطلب کاملاً مفهوم باشد،  لطفاً تمام مقالات وبلاگ را با دقت بخوانید،  و با دید دیگر جهان را ببینید و  واژگون بررسی  کنید،  حوصله و تأمل نمایید،  و از همه مهمتر پیگیری و به گردونه یاد گیری بسپارید،  البته می دانم پاک کردن دروغهای دشمنان که 500 سال است به اندازه 5000 سال تاریخ دروغ گفته اند،  مشکل می باشد.  افرادی احساسی برخورد می کنند و اعراب را ایرانی کش و یا برعکس می دانند،  ولی تاریخ،  با دانش و اطلاعات ما به پایان نمی رسد،  و لزوماً همین نخواهد بود،  پس واقع بینانه با  دانایی قرن 21  بدنبال واقعیت باشیم.  صدام احمق می پنداشت قادسیه حقیقتی است،  و از برای تکرار آن ملت های غرب  ایران بزرگ  یعنی عراق کنونی را به بدبختی کشاند.  امروز با این پندار که عربها آمدند و کشتند و غارت و نابود کردند،  خشمی در دل عده ای افتاده که  استعمار و صهیونیزم  از آن بهره می برند.  نمی دانم چرا علمای تاریخ نتوانسته اند این دروغها را بردارند،  که پویایی نو در سرنوشت بکارند و جامعه را هدایتی تازه کنند،  شاید غرق در این دروغ ها هستند.  این دروغ تاریخ را فعلاً بسیار فشرده نوشتم تا فرصت مطالعه و اندیشه و طرح سئوال برای هم میهنان گرامی باشد،  ولی آنرا در زمانهای مناسب ادامه میدهم.   

   توجه:  افراد بیش ملی گرا یا بیش مکتبی همه سرزمینها،  لطفاً از خواندن و نظر دادن خود داری نمایند.

    جاده ابریشم و جاده ادویه

      کویر لوت ایران یکی از جالب توجه ترین آثار طبیعی ایران بزرگ است،  این خاک شور پهناور به سمت جنوب خاوری امتداد یافته،  از ری در جنوب کوه های البرز آغاز می شود،  و مانند نوار پهنی امتداد می یابد، بطوری که طرف پائین آن به کوه های مکران که به دریای عمان متصل است،  پایان می یابد.  در این کویر بیش از چند آبادی نیست،  و سراسر این بیابان پهناور و بایر را شوره فرا گرفته،  با این حال در فصل زمستان عبور از آن چندان دشوار نیست،  زیرا جاده ها با نشانه های مخصوص در بیابان وجود دارد،  و شهر هایی را که در اطراف این بیابان است،  به یکدیگر مربوط می سازد.  این جاده ها ارتباط همیشگی ایالت فارس و کرمان را که در حاشیه جنوب باختری آن هستند،  با ایالات غربی و شرقی و شمالی که در سمت دیگر کویر قرار دارند،  یعنی خراسان و سیستان جبال را پیوسته می کند.  این راه در 1352 خاکی و شوسه بود،  با موتورسیکلت پیمودم و بسیار جالب بود،   شهر های مختلف تاریخی را که در آن زمان هنوز چون گذشته بودند،  بازدید کردم و خاطرات آن سفر را در اینجا نوشته ام.

      جاده خراسان معروف ترین راه بود که به سمت شرق می رفت،  و پایتخت را به شهر های ماوراء النهر و سپس ترکستان و تا حدود چین متصل می ساخت.  شاید این جاده بیش از راه ای دیگر از شرح و بسط وصف جغرافی نویسان بهرمند شده باشد.  این جاده از دروازه خراسان در خاور بغداد شروع می شد،  و از صحرا گذشته از پل های مستحکمی که به روی رودخانه ها ساخته بودند،  عبور می کرد تا به حلوان پای گردنه ای که از آنجا به کوه های استان جبال می رسید پایان می یافت.  در اینجا به ایالت جبال وارد می شد،  و پس از عبور در سربالایی تند به کرمانشاه مرکز کردستان می رسید،  و ایلات جبال را با خطی مورب در نوردیده به سمت شمال خاور می رفت،  و از همدان نیز می گذشت تا به ری می رسید.  پس از عبور از ری به سمت خاور متوجه می شد،  و از قومس عبور نموده کوه های طبرستان را در سمت چپ و کویر لوت را در جنوب خود می گذاشت تا نزدیک بسطام به ایالت خراسان وارد می گردید،  و از نیشابور عبور نموده و از طوس می گذشت،  و به مرو می رسید.  از آنجا وارد کویر گردیده و در حدود آمل به ساحل رود جیحون می آمد،  و از آنجا بخارا و سمرقند را که در ایالت سغد واقع بودند،  در نوردیده به زامین در خاور سمرقند به دو راهی می رسید.  راه سمت چپ به چاچ تاشکند کنونی می رفت،  و از آنجا جلو اترار در سیحون سفلی به معبر همان رود منتهی می شد.  راه دیگر از زامین به سمت راست منحرف گردیده به استان فرغانه و قسمت علیای سیحون می رفت،  و پس از عبور از اخسکیث کرسی آن ناحیه به ارگند در مرز صحرای چین منتهی می گردید.

      از جاده خراسان در سمت راست و چپ شهر های بزرگی قرار داشتند،  و در جهت آنها راه هایی منشعب می شد،  که در ادامه شان به نقاط دیگر ایران می رفت.  از حوالی کرمانشاه راهی به سمت شمال می رفت،  تا به تبریز و شهر هایی که در ساحل دریاچه ارومیه بودند می رسید.  از همین راه جاده ای منشعب گردیده به اردبیل و آبادی های کنار رود ارس منتهی میشد،  از همدان راهی بود به طرف جنوب خاوری که به اصفهان می رفت.  همچنین از ری راهی به سمت شمال باختری می رفت که به زنجان می رسید،  و از آنجا به اردبیل منتهی می شد.  نیشابور خراسان محل تلاقی جاده های متعددی بوده یکی به جنوب می رفت،  و به طبس در حاشیه کویر خراسان در قهستان می رسید،  راه دیگری به قائن می رفت،  و راه دیگری به سمت جنوب خاوری امتداد یافته،  به هرات و از آنجا به زرنج در سیستان می رسید.  از مرو راهی بود به موازات رود مرو که به مرو کوچک یعنی مرو رود می رفت،  که در آنجا با جاده ای که از هرات می آمد مصادف می شد،  و از آنجا به بلخ و حدود خاوری ماوراء النهر می رسید،  راه دیگری از بخارا به شمال باختری امتداد می یافت،  و به ارگنج در خوارزم می رسید،  و راه دیگری از سمت جنوب باختری به ترمذ در ساحل رود جیحون مقابل بلخ منتهی می گردید.

      در امتداد دجله جاده ای بود،  که از واسط به بصره یعنی بندر تجاری بزرگ خلیج فارس می رفت،  این جاده و منزل گاه ها و فاصله بین منزلگاه های آن چه از خشکی و چه از غیر خشکی معروف است.  از واسط و بصره جاده ای بود،  که در خوزستان به اهواز می رفت،  و از آنجا بسوی مشرق منحرف گردیده به شیراز می رسید.  شیراز برای چندین جاده مرکزیت داشت،  یک جاده از سمت شمال به اصفهان و ری و جاده دیگر از شمال شرقی به یزد می رفت،  و از کویر لوت می گذشت و به طبس می رسید،  و به نیشابور متصل می گردید.  شیراز به سیرجان و کرمان هم از سمت مشرق بوسیله چندین جاده متصل می شد،  و از آنجا در سیستان به زرنج می رفت و از کویر عبور می کرد.  از شیراز دو جاده دیگر به جنوب خاوری و جنوب می رفت،  و به بنادر خلیج فارس منتهی می گردید،  یکی بدارابگرد می رفت تا بندر سورو در حوالی هرمز و دیگری به بندر سیراف که مدت زمانی مهمترین بنادر خلیج فارس شمرده می شد.  جاده ای از شمال باختری بغداد کشیده می شد،  و در حوالی انبار به فرات می رسید،  و از آنجا به موازات فرات بالا می رفت تا به سرحد بلاد روم می رسید.  جاده دیگری از بغداد به سمت شمال می رفت،  و از دو طرف دجله گذشته به موصل می رسید،  و از موصل راهی به آمد می رفت،  و جاده دیگری به قرقیسیا در جنوب باختری موصل بر ساحل فرات.  از آمد نیز جاده هایی بود،  که بیشتر برای استحکامات و قلعه های نظامی در مقابل روم  بهره برداری می شد.  ادامه دارد و در اینجا باز نویسی می شود.

   عکس ها در اینجا  در ستون آرشیو موضوعی آن وب سمت چپ،  بر روی نامی که می خواهید عکس های آنرا تماشا کنید، کلیک نمایید.

     توجه:  اگر وبلاگ،  به هر علت و اتفاق،  مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد،  در جستجوها بنویسید انوش راوید،  سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبلاگ و عکسها و مطالب را بیابید.  نظرات و آگهی های خود را در بخش نظرات وبلاگ فصلی انوش راوید  مانند اینجا بنویسید،  تا به مدت یک فصل هزاران نفر آنرا ببینند.   از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبلاگم بهره می برم،  همچنین کپی بردار از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع،  آزاد و باعث خوشحال من است.

   کلیک کنید:  کوه های ایران

   کلیک کنید:  خلیج فارس

   کلیک کنید:  دریای خزر

   کلیک کنید:  شهرهای ایران

   کلیک کنید:  بخشش طبیعت

   انوش راوید  Anoush Raavid

   حمله اسکندر مقدونی به ایران بزرگترین دروغ تاریخ و حمله چنگیز مغول به ایران سومین دروغ بزرگ تاریخ و مقالات مهم مانند،  سنت گریزی و دانایی قرن 21،  و دروغ های تاریخ عرب، تاریخ مغول، تاریخ تاتار،  و جدید ترین بررسی های تاریخی در وبلاگ:  جنبش برداشت دروغها از تاریخ ایران،   http://www.ravid.blogfa.com